Tagi
007, A View to a Kill, Francja, James Bond, lokacja, Paryż, plan filmowy, wieża Eiffla, Zabójczy widok
W filmie „Zabójczy widok” (ang. „A View to a Kill”) Paryż był miejscem, w którym nakręcono spektakularny skok z wieży Eiffla oraz równie widowiskowy pościg samochodowy wzdłuż Sekwany.
James Bond przyjeżdża do Paryża, aby spotkać się z detektywem Achillem Aubergine’m. Ich rozmowa odbywająca się w restauracji na wieży Eiffla kończy się tragiczną śmiercią detektywa, który zostaje zabity przez May Day. Morderczyni ucieka skacząc na spadochronie ze szczytu wieży. Scena w restauracji sfilmowana została w Pinewood Studios pod Londynem, ale już kolejne minuty filmu powstały w stolicy Francji.
Nakręcenie kaskaderskiej sceny na wieży Eiffla wymagało załatwienia wielu pozwoleń, które niemal zostały cofnięte, gdy dzień przed rozpoczęciem zdjęć z wieży wyskoczyła na spadochronach para amatorów. Kierownictwo wieży obwiniło ekipę filmową za ten incydent, sugerując że śmiałkowie zainspirowani zostali planowaną sceną do filmu o agencie 007. Na szczęście udało się porozumieć i praca nad filmem mogła być kontynuowana. Jak wspominają twórcy filmu nie było to łatwe przedsięwzięcie. Na szczyt wieży dojeżdżały bardzo stare windy, ograniczające szybki transport sprzętu filmowego. Trzeba było zatrudnić windziarzy do pomocy po godzinach. Wyzwanie stanowił też kształt wieży, która gwałtownie rozszerza się przy ziemi, przez co skaczący z jej szczytu kaskader musiał się wybić na tyle daleko, żeby nie uderzyć w czasie lotu o jej konstrukcję.
Do skoku zatrudniono dwóch kaskaderów – B.J. Wortha oraz Dona Caldvedta, którzy rozpoczęli przygotowania do tego wyczynu od serii ponad 20 próbnych skoków z gondoli balonu, podczas których ćwiczyli otwieranie spadochronu po 3 sekundach lotu. B.J. Wortha wspominał po latach, że nauczyli się odmierzać ten czas na podstawie wysokości tonu dźwięku jaki wydawał szumiący w ich uszach wiatr. Dla bezpieczeństwa, aby umożliwić skoczkom nabranie większego rozpędu, na szczycie wieży zbudowano dodatkową platformę, która jest widoczna w filmie. Jako pierwszy stanął na niej wczesnym rankiem B.J. Worth. Z okrzykiem „Dla Cubby’ego” (Cubby – Albert R. Broccoli, producent filmów o agencie 007) rozpędził się i skoczył. Po trzech sekundach otworzył spadochron i bezpiecznie wylądował przy czekającej na dole żonie i córce. Producent filmu uznał, że skok był wystarczająco dobry i żeby niepotrzebnie nie ryzykować odwołał skok drugiego kaskadera. Don Caldvedt nie był zadowolony z tej decyzji. Jak sam wspominał zaoferował nawet że skoczy za darmo, ale nic to nie zmieniło. Namówił więc swojego kolegę, który w tym czasie także przebywał w Paryżu, na nielegalny skok wcześnie rano przed przyjazdem ekipy. Nie wiedzieli, że o 7 rano kiedy zaplanowali skok, rozpoczęły się już przygotowania do kolejnego dnia zdjęciowego. Reżyser właśnie omawiał wizję ujęcia, kiedy przeleciał przed nim Don Caldvedt, a jego spadochron otworzył się z głośnym trzaskiem. Chwilę później przeleciał drugi spadochroniarz. Niefrasobliwy wyczyn zagroził utratą pozwoleń na filmowanie w Paryżu, przez co B.J. Worth musiał zwolnić Dona Caldvedta ze swojej ekipy i nigdy więcej nie mógł go już zatrudnić do pracy na planie filmu o Jamesie Bondzie. Caldvedt wspominał później, że przypominali mu o tym incydencie inni kaskaderzy dzwoniąc i dziękując za nieplanowane zwolnienie miejsca w ekipie filmowej.
Na kolejnych zdjęciach zobaczyć można jaki widok roztaczał się przed oczami kaskaderów gotowych do skoku.
Warto dodać, że widoczne na ostatnim zdjęciu Centrum Georges’a Pompidou także zapisało się w historii filmów o agencie 007, imitując wnętrze kalifornijskiej posiadłości Draxa w filmie „Moonraker”. W jego wnętrzu nakręcono scenę, w której agent 007 idzie w oszklonym tunelu, w towarzystwie Corinne Dufour, na pierwsze spotkanie z doktor Goodhead.
Tymczasem w „Zabójczym widoku” James Bond rozpoczyna pościg za uciekającą na spadochronie May Day wskakując na dach jadącej w dół windy. Kiedy jest już na dole, wyrzuca kierowcę z zaparkowanej u stóp wieży Eiffla taksówki i rozpoczyna brawurowy rajd wzdłuż Sekwany widowiskowym zjazdem po schodach i skokiem przez autobus. Niebieskie Renault którym jedzie agent 007 traci dach w zderzeniu z zamkniętym szlabanem, a po chwili zostaje skrócone o połowę w kolizji z nadjeżdżającym z naprzeciwka autem. May Day ląduje na statku pełnym gości weselnych. Bond parkuje wrak auta na moście i skacze na ten sam statek za śledzoną morderczynią, ale lądowanie w torcie weselnym uniemożliwia mu skuteczne kontynuowanie pościgu.
Sceny pościgu samochodowego koordynował Remy Julienne, a jednym z kaskaderów był jego syn. Praca nad tą sekwencją trwała kilka dni, gdyż nie można było całkowicie zamknąć ruchu. Reżyser filmu John Glen wspominał po latach, że Remy Julienne niezbyt dobrze znał angielski, a on jeszcze gorzej władał językiem francuskim, dlatego porozumiewali się przy użyciu rysunków.
Zdjęcia poniżej prezentują miejsca, w których kręcono sceny pościgu samochodowego. Na dwóch pierwszych widać schody łączące Quai Branly przy wieży Eiffla z Port de la Bourdonnais nad Sekwaną po których zjeżdżał agent 007. Kolejne zdjęcie przedstawia widok z mostu Pont de l’Alma na Port de la Bourdonnais na nabrzeżu Sekwany, gdzie powstawały kolejne fragmenty szalonej jazdy w wykonaniu Jamesa Bonda.
Scena lądowania na statku filmowana była przed skokiem z wieży Eiffla. Kaskader B. J. Worth przed uzyskaniem efektu zadowalającego reżysera kilkakrotnie wyskakiwał z helikoptera pilotowanego przez Marca Wolffa i na wysokości około 500 stóp przez radio trzymane w ręce dawał znak, po którym ruszał statek zacumowany wcześniej po mostem.
Na zdjęciach poniżej widać most Aleksandra III, na którym powstały ujęcia z Jamesem Bondem parkującym wrak taksówki, a następnie skaczącym na pokład przepływającego statku.
James Bond trafia na komisariat policji, skąd odbiera go M w towarzystwie Sir Godfreya Tibbetta. Na zdjęciu poniżej widoczny jest budynek przy Quai de l’Horloge, z którego bramy widocznej w oddali wyjechała limuzyna wioząca wspomnianą trójkę. Chwilę później, kiedy kamera pokazuje ich dyskutujących wewnątrz samochodu, za oknami pojazdu widać most Aleksandra III, z którego wcześniej Bond skakał na pokład przepływającego statku.
Źródła informacji:
– A View to a Kill Audio Commentary, A View to a Kill Special Edition, Danjaq, LLC and United Artists Corporation, 2006
– Inside „A View to a Kill”. An Original Documentary, reż. John Cork, Danjaq, LCC and United Artists Corporation, 2000
– „James Bond. Szpieg którego kochamy” Michał Grzesiek, Wydawnictwo Bukowy Las 2011
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.